بیماری‌های چشمی بیماری‌هایی هستند که به دلیل عوامل محیطی، ژنتیکی یا مرتبط با سن، بینایی را بدتر یا از دست می‌دهند.

بیماری‌های چشمی چیست؟

بیماری‌های چشمی به مشکلاتی اطلاق می‌شود که به دلیل عوامل محیطی، ژنتیکی یا پیری باعث کاهش یا از دست دادن کامل بینایی می‌شود. این اختلالات که در چشم‌ها، یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین اعضای حسی بدن، رخ می‌دهند، می‌توانند تاثیرات منفی شدیدی بر زندگی بیمار داشته باشند. برخی از بیماری‌های چشمی در مراحل اولیه خود هیچ علائمی ندارند، در حالی که بسیاری از بیماری‌های چشمی ممکن است با مشکلاتی مانند سوزش و خارش شدید، کاهش یا تنگ شدن بینایی، ناتوانی در تشخیص رنگ‌ها، احساس خستگی چشم و حساسیت به نور همراه باشند. مراجعه منظم به پزشک بسیار اهمیت دارد. بسیاری از بیماری‌های چشمی در افرادی که به طور منظم معاینه می‌شوند و درمان لازم را در مراحل اولیه دریافت می‌کنند، با تشخیص زودهنگام قابل درمان هستند.

بیماری‌هایی که واحد بیماری‌های چشمی درمان می‌کند:

آب مروارید: آب مروارید بیماری است که به دلیل از دست دادن شفافیت طبیعی و سخت شدن لنز چشم ایجاد می‌شود و در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود. اگرچه آب مروارید عمدتاً در افراد میانسال و مسن به دلیل پیری دیده می‌شود، مواد سمی، اشعه، برق با ولتاژ بالا، نقص‌های ژنتیکی و برخی داروهای حاوی کورتیکوستروئید نیز می‌توانند باعث بروز آب مروارید شوند. تنها درمان این بیماری که با علائمی مانند حساسیت به نور، کاهش بینایی شبانه و کم رنگ شدن رنگ‌ها همراه است، انجام جراحی برای برداشتن لنز آسیب‌دیده و جایگزینی آن با لنز جدید است. در عمل‌های جراحی که در مدت ۲۰-۳۰ دقیقه با روش فیکو امولسیفیکیشن انجام می‌شود، بیمار می‌تواند از روز اول بینایی سالمی را به دست آورد.

رتینوپاتی دیابتی: رتینوپاتی دیابتی بیماری است که به دلیل اختلال در ساختارهای مویی در لایه‌های شبکیه چشم‌ها، عمدتاً به علت بیماری‌های دیابتی که بیش از پنج سال ادامه دارد، ایجاد می‌شود، هرچند به ندرت در دیابتی‌های جوان نیز مشاهده می‌شود. رتینوپاتی دیابتی که یکی از علل اصلی کوری در دنیا است و قابل درمان است، معمولاً در مراحل اولیه هیچ علامتی ندارد. برای جلوگیری از پیشرفت بیماری در مراحل اولیه، بیماران دیابتی باید حداقل سالی یک بار معاینه چشم انجام دهند.

گلوکوم: گلوکوم یا فشار چشم بیماری است که به دلیل آسیب به عصب‌های بینایی ناشی از فشار بالای داخل چشم ایجاد می‌شود و می‌تواند در مراحل بعدی منجر به از دست دادن بینایی شود. عدم وجود علائم در مراحل اولیه در اکثر بیماران، تشخیص گلوکوم را دشوار می‌کند. سابقه خانوادگی گلوکوم، دیابت یا گواتر در سنین بالا، استفاده طولانی‌مدت از کورتیکوستروئید، التهاب چشم، نزدیک‌بینی و مهاجرت از عوامل افزایش‌دهنده خطر گلوکوم هستند. برای افراد در این گروه‌های پرخطر، معاینه منظم چشم و اندازه‌گیری منظم فشار داخل چشم بسیار مهم است تا از پیشرفت بیماری جلوگیری شود. از آنجایی که گلوکوم باعث تخریب سلول‌های عصبی چشم می‌شود که قابل بازسازی نیستند، این بیماری به طور کامل قابل درمان نیست؛ فرآیند درمان برای کنترل بیماری و جلوگیری از دست دادن بینایی انجام می‌شود. در درمان گلوکوم، قطره‌های چشمی که فشار داخل چشم را کاهش می‌دهند، به صورت روزانه استفاده می‌شود و بسته به نوع گلوکوم، جراحی یا عمل لیزر نیز ممکن است انجام شود.

پزشکی چشمی: پزشکی چشمی بیماری است که به دلیل اختلال در هماهنگی چشم‌ها به علت ناهماهنگی یا نقص در عضلاتی که باعث هماهنگی بین چشم‌ها می‌شود، ایجاد می‌شود. در درمان پزشکی چشمی، که تشخیص زودهنگام آن بسیار مهم است، از روش‌های مختلفی بسته به سن بیمار و وضعیت بیماری استفاده می‌شود. پزشکی چشمی پس از معاینه دقیق چشم؛ می‌تواند با استفاده از عینک‌های مخصوص، تمرینات چشمی با کمک کامپیوتر یا جراحی برطرف شود.

مسدودیت مجرای اشکی: انسداد مجرای اشکی بیماری است که زمانی رخ می‌دهد که اشک‌ها که برای پاکسازی چشم‌ها و داشتن بینایی سالم بسیار ضروری هستند، نمی‌توانند از طریق مجرای اشکی به حفره بینی برسند. این بیماری که تشخیص آن در سنین پایین بسیار مهم است، با علائمی مانند اشک‌ریزی زیاد، احساس خستگی و تورم در ریشه بینی خود را نشان می‌دهد. در حالی که درمان انسداد مجرای اشکی در نوزادان با ماساژ منظم بر روی کیسه اشکی در ریشه بینی انجام می‌شود، در بزرگسالان بسته به وضعیت بیماری و فرد، ممکن است از روش‌های سونوگرافی، جراحی (DSR) یا درمان لیزری استفاده شود.